Op die pad - Deel 1

Hierdie jaar beplan ons om 'n bietjie weer die pad te vat - ons is baie lief vir rondry. Ons het soveel lekker herinneringe van al ons vakansies hier in Engeland en oorsee - ek was nog altyd spyt dat ek nie vroeer 'n blog begin het om van die mooi wat ons al gesien het te deel nie. 

In 2006 het ons 'n Medieval Mayhem Bus Tour gedoen wat rerig lekker was - op na York, uit in die Yorkshire Dales en weer terug deur Nottingham en Sherwood Forrest. York is 'n ommuurde stad, gevestig waar die Ouse en die Foss saamvloei in die Noorde van Engeland. Die plek loop oor van geskiedkundige besienswaardighede. Die indrukwekkende York Minster is die tweede grootste gotiese katedraal in Noord Europa en 'n baie indrukwekkende plek. The Shambles moet ook nie misgeloop word nie. Dit is 'n area vol skewe huisies, klein markies en interesante winkels wat jou laat voel of jy terug is in die middeleeue. 

Op die toer het ons ook uitgery na Bolton Kasteel - wat net vir die toergroepie oop was en waar ons 'n egte middeleeuse fees gehad het, 'n skattejag in die donker met kerse en ook 'n spooktoer - met stories oor die spook van Marie Queen of Scots en Black Shuck, die gerugte swart spook hond. Terug huistoe het ons onder andere by die oudste pub in Engeland aangegaan, Ye Olde Trip to Jerusalem (1189AD) en die mees geliefste boom in Brittanje, The Major Oak in Sherwood Forrest, wat oor die 800 jaar oud is en meer as 23 ton weeg.

Nader aan ons huisie is Stonehenge of Avebury 'n lekker dag-uitstappie. Ons was 'n hele paar keer by byde. Onder normale omstandighede kan jy nie naby Stonehenge kom nie en kan jy slegs al om dit stap op 'n afstand, maar op die Somer en Winter sonkeerpunt word daar elke jaar groot feeste gehou, waar die klippe heeltemal oop is. Die Somer sonkeerpunt fees is baie rumoerig, met derduisende mense, harde musiek, dromme en mense wat oral dans, terwyl die Winter sonkeerpunt 'n baie bedaarde affêre is met mense wat in die koue donker van die diepste Winter in stilte op die sonsopkoms staan en wag. 

Avebury is vir my soms meer indrukwekkend as Stonehenge. Nie net is daar drie klip sirkels nie, maar dit bevat ook die grootste neolitiese klip sirkel in Europa. Wanneer jy die klippe, mensgemaakte heuwels en slote sien, besef jy dat die plek eens op 'n tyd vir mense baie spesiaal was.  

Vir my 25ste verjaarsdag het ek en manlief 'n removal van gehuur, 'n matras agter in gegooi en 'n 1,000 myl deur Wallis gery. Ons het eers tot in die middel gery en toe deur plase, strome en skaaptroppe gery tot in die Noorde en toe al langs die kus af terug. Daar is soveel mooi daar, dat ek nooit genoeg daarvan sal kan kry nie en dat fotos dit nie net nie kan uitbeeld nie.

Terug op Noord, is dit beslis die moeite werd om tyd te vat om deur die Peak District, die Lake District, die Yorkshire Dales en die North Yorkshire Moors te ry. Die Peak District vorm die suidelike einde van die Pennines. Ten spyte van sy naam, is daar nie juis skerp pieke nie, en word dit eerder gekenmerk deur heuwels en platorande ("The Edges"). Die Lake District doen sy naam baie meer gestand, met 14 hoof watermassas en 'n groot aantal ander kleiner watermassas oral te vinde in hierdie indrukwende bergagtige landskap. Snaaks genoeg is daar net een wat werklik 'n 'lake' genoeg word, Bassenthwaite Lake, terwyl die res onder andere 'mere' of 'waters' is. Die Yorkshire Dales is 'n hoogland gebied in Noord Engeland deurkruis met talle riviere en valleie terwyl die Yorkshire Moors die grootste uitspansel van heide velde in die land is. Die Moors was vir my veral baie besonders - die heide het vir myle, donker pers, in die digte mis van herfs gestaan. Dit alles het ons in 2008 platgery en ek hoop om van dit weer hierdie jaar te sien. 

Tenspyte van al ons rondry is daar nog baie wat ons nie gesien het nie en ek kan nie wag om weer in die pad te val en saam iets nuuts te gaan ontdek.

Ai die ongeduld!

Hierdie tyd van die jaar is ek altyd so ongeduldig om vordering in my groente tuin te sien. Dan, as dit nog heeltyd reen en die son skaars kop uitsteek, raak ek sommer baie ongelukkig. Die reen spaar my nou wel plante natgooi, maar as hulle nie genoeg son kry nie gaan hulle nie groei nie. Maar ek moet maar net vasbyt. Elke jaar dan dink ek alles gaan nou skeefloop en niks gaan reg uitwerk nie, maar dan is al die worry gewoonlik vir niks. Vandag skyn die son wel heerlik - die Britse weer is so wispulturig. 

Buite in die tuin het ek nou drie skorsie plantjies, waarvan een darm mooi vorder en selfs al 'n blom gemaak het. My mielies toon ook nou stadig groei en ek hoop hulle vaar beter as laas jaar. My aarbeie van verlede jaar het die winter buite ook goed oorleef en ek het selfs twee aarbei plante ontdek in 'n bedding waar ek hulle nie geplant het nie - ongelooflik. Laasjaar het ek ook die onderpunte van 'n klomp pruie en groenuie wat ek vir kosmaak gebruik het in die grond gedruk. Hulle het almal keer op keer opgekom. As ek daarvan nodig het, gaan knip ek net af en dan groei dit weer uit soos gras - ek sal skaars nodig hê om dit weer te koop. Die staan nog almal buite en is so gelukkig dat hulle nou selfs begin blomme gemaak het - nie so goed vir die eet nie, maar ek gun hulle 'n kansie om te blom. My Franse Boontjies kom ook mooi aan en ek dink ek het selfs een of twee miniatuur boontjies aan die groei.

In die huis het ek nou 'n lekker gesonde blaarslaai oes op die sitkamer vensterbank saam met 'n bakkie groenuie wat ek gesaai het. Op die slaapkamer vensterbank staan daar weer tamaties, blauhilde boontjies (wat veronderstel is om 'n donker pers boontjie te maak) en murgpampoentjies wat wag vir 'n plekkie buite. Die blauhilde's het sopas kop uitgesteek - letterlik, gisteraand was daar niks en vanoggend is hulle skielik daar. As ek lank na hulle kyk kan ek sweer ek sien hoe hulle groei. Ek kan nie wag om hulle buite te sien rank nie - maar dit sal seker nog 'n tydjie vat voor hulle by daardie stadium uitkom.

Plek plek het ek ook gewone beet wat opkom en ek het ook 'n bietjie spinasiebeet gesaai en basieliekruid. Ek het nogal 'n geneigdheid om my basieliekruid te verdrink, maar ek probeer maar weer hiedie jaar. Hierdie is die eerste keer wat ek spinasiebeet (chard) groei en ek is nogal opgewonde oor hierdie variëteit - 'brightlights' se stele is helderkleurig en as ek gelukkig is behoort hulle in allerhande kleure op te kom. Ons sal maar sien hoe hulle vorder. 

So nee, ek kan seker nie kla nie, ek is maar bloot ongeduldig!

Tyd vir 'n stukkie Kaasbrood

Man, soms het ek net nie tyd vir al daardie deegknie besigheid nie...en soms is ek net lus vir 'n lekker stukkie warm kaasbrood met botter. 

Hierdie week het ek op 'n lekker vinnige Kaasbrood Resep afgekom op Allrecipes.com - en met 'n bietjie aanpassing is hy sommer nog beter. Ek moet jou wel waarsku om nie soos ons net vinnig daaraan te wil proe nie - helfte van die brood later, was die proe gans te lekker en toe was die brood amper op. Ek dink dit sal veral lekker wees saam met braaivleis en goeie vriende.

Kaasbrood Resep

1 3/4 koppies gewone meel (ek het 1 1/2 koppies meel en 1/4 koppie semels gebruik)

2 eetlepels bruin suiker

2 1/2 teelepels bakpoeier

3/4 teelepel sout

rooipeper, paprika en gemengde kruie na smaak

1 koppie sterk kaas

1 eier

3/4 koppie melk

1/3 koppie olyf olie (of gewone olie as jy nie het nie - moet nie extra virgin olyf olie gebruik nie, dit sal tien teen een die smaak affekteer en 'n mors van goeie olie wees)

Voorverhit die oond tot 180grade en smeer 'n klein broodpannetjie met botter. 

Meng eers die droë en dan die nat bestandele apart en meng dit dan alles saam. 

Ek het sommer ook 'n paar oorskiet sonneblomsade, pampoen- en dennepitte bygegooi vir tekstuur en 'n klein bietjie van die meel verruil vir semels (wheatbran) - omdat dit goed is vir die spysvertering. 

Die oorspronklike resep het ook veel meer suiker in, maar ek sien nie die punt nie en het dit dus verminder. Dit het ook nie enige speserye of kruie bevat nie - wat ek net dink stupid is en ek het dus rooipeper (net 'n titsel), paprika en gemengde kruie bygevoeg om ekstra smaak te verleen aan die kaas. 

Skep die mengsel in die pannetjie en bak vir 35minute tot gaar. Keer uit op 'n droograk om af te koel - as jy kan uithou - en eet dan saam met botter en mense vir wie jy omgee - want jy gaan dit nie met enige iemand anders wil deel nie...of miskien is dit net ek. 

Ek dink ek gaan sommer nou die laaste twee snytjie eet...

So brand die Wickerman

Toe ons na ons onlangse uitstappie in die South Downs uitvind van 'n Beltane (of Beltain) fees in die omgewing aan die begin van Mei, het ons besluit om 'n draai te gaan gooi om te kyk hoe die Wickerman brand. 

Beltane is 'n tradisionele Galliese vuur fees wat gevier word halfpad tussen die Lente ewening en die Somer sonkeerpunt. Dit vier die koms van die Somer met die hoop op 'n vrugbare jaar. Dit was 'n tyd vir paartjies om bymekaar te kom en ook om die kudde uit die kraal te kry. 

Die vuur was geag as reinigend, suiwer en mense het geglo dat dit vrugbaarheid sou verhoog. Die kudde is dikwels tussen twee vure gejaag om hulle te suiwer en hul vrugbaarheid te verhoog en paartjies het ook saam oor die vure gespring. 

Deesdae beleef dit 'n herlewing as 'n tyd vir gemeenskappe om saam te kom, die koms van die Somer te vier, hulle wense vir die toekoms uit te spreek, en sommer net na goeie musiek te luister en lekker kos te eet. 

Butser Ancient Farm is 'n baie goeie plek om die fees te hou en jaar na jaar kom die mense in al groter hoeveelhede terug hierheen. Butser's is 'n argeologiese eksperimentele navorsings projek waar die leefwyses van die verlede na die hede gebring word deur konstruksie van ystertydperk geboue, gebaseer op werklike plekke, geskep met tradisionele metodes, asook die verbouing van antieke oeste en die aanhou en teling van rare plaasdiere. Hier kan jy sien en leer hoe mense in daardie tye geleef en dinge gedoen het.  

Die feestelikhede het net voor 17:00 begin, na ons almal soos pilgrims deur die raap lande gestap het om daar uit te kom. Gesinne met blomme in hulle hare het oral op piekniek komberse ontspan, kos geeet en geluister na die lekker musiek. Eenkant was daar twee varke aan die spit en oral het hulle heerlike kos en interesante stalletjies gehad. Later het hulle klokkies, dromme en tamboeryne aan die kinders uitgedeel wat toe tussen almal rondgedans het, die grootmense was binnekort ook op hulle voete en later was ons almal aan die dans tot die son ondergegaan het. 

Eenkant op 'n klein heuwel het die Wickerman gestaan en kyk hoe ons partytjie - oor die tien meter hoog en gestop vol strooi. Vooraf het mense wense op stukkies papier geskryf en dit oral oor hom vasgemaak. In die skemer het ons nader gestaan om te kyk hoe die Wickerman brand.  

Die aand was windstil en oop en die flamme het ongelooflik hoog gestaan met wolke gloeinde as wat die hoogtes ingeskiet het. Dit was werklik iets besonders met 'n heerlike gevoel van samesyn.