Lekker Verjaar!

Ai ek word darm maar elke jaar vreeslik bederf deur my man op my verjaarsdag. Hierdie jaar was geen uitsondering nie. Saterdagoggend het ons in die pad geval, en dit was nie voor ek die pers bossies langs die pad herken het, dat ek geweet het ons gaan 'n draai gooi in die New Forest nie.

Een persoon wat nie bewus was van die feit dat dit my verjaarsdag was nie, is 'n wilde ponie wat ons by 'n stopplek in die woud raak geloop het. Ek en Juan het nog so ewe sit en padkos eet, toe steek die gedierte sy stinkasem mond deur die ruit en bedel eetgoed. Ek is van die veronderstelling dat ponies nie moet chips eet nie, so toe draai ons maar vining die ruit toe en probeer die ponie se kop uitstoot. Die ponie is toe heel ontevrede en nies toe kliphard 'n bol groen slym in my gesig. Sies, wat 'n gemors en die arme ruite moes ons omtrent was om skoon te kry. Gelukkig het ons wetwipes en oogdruppels byderhand gehad en het ek niks oorgekom van die snot-doop nie. Wel, ek kan seker nie die ponie kwalik neem nie, ek sal ook vies wees as iemand nie hulle chips met my wil deel nie. 

Ons het Saterdag die woud platgery en ook 'n draai in Bournemouth gaan gooi. Die dag het ons afgesluit met 'n baie mooi sonsondergang in die woud. 

Ete was 'n belewenis by die Day's Restaurant in Bournemouth - www.daysrestaurant.com/our-branches/bournemouth. Ek het nog nooit so iets gesien nie - vir middagete bedien hulle 'n 150 disse en oor aandete bedien hulle mer as 250 disse. Daar is stapels en stapels kos, sjokelade fonteine, berge poeding en hordes mense. Ek het nie 'n foto van die restaurant geneem nie, maar as jy hou van baie eet en baie verskeidenheid, dan sal ek die plek aanbeveel. 

Ons slaapplek by Petherton Cottage (www.pethertoncottagebandb.co.uk/) was ook baie lekker en gesellig. Die perfekte middelpunt om die area vanaf te verken. Sondagoggend kon ek uiteindelik die geskenke oopmaak wat nou al weke vir my staan en loer - en kyk net die lekker dinge wat ek gekry het - mens kan sien my man en ouers ken my goed. My Ma het vir 'n my 'n pragtige paar handskoentjies al die pad vanaf die huis gestuur en toe ek uiteindelik ophou tjank het daaroor, kon ek die oulike boeke bekyk wat Juan vir my gekoop het. Nou het ek genoeg inspirasie om my 'n leeftyd te hou en ek kan nie wag tot ons eendag al hierdie lekker dinge kan uitprobeer nie. 

Ek vertel weer 'n volgende keer van die res van ons uitstappie - ons het 'n wildpark besoek en ek het so baie fotos geneem, dit gaan my 'n eeu vat om deur hulle almal te werk.