Sterre Kamp

Teen die tyd wat Mr. Kaalvoet Donderdag by die huis opgedaag het, was ek al spierwit en baie siek. Ons het onlangs na 'n nuwe area getrek en het baie gesukkel om 'n dokter te kry om my te sien. Gelukkig kon ons Vrydag 'n afspraak reël en het hulle my met 'n virale infeksie in my middeloor gediagnoseer. Die gevolg was erge vertigo, wat ek nie my ergste vyand sal toewens nie. Eers was ek net siek en het ek nie omgegee of die wêreld vergaan nie, maar soos die pille ingeskop het, was ek bitter spyt dat ek nou juis moes siek raak op die naweek wat ons sou vertrek na manlief se Sterre Kamp. Eers wou hy niks hoor van dat ons gaan nie, maar ek het net nie kans gesien om die hele naweek hier rond te lê nie - mens kan mos maar in 'n tent ook lê en siek voel.

Star Party is die grootste samekoms van amateur sterrekundiges in die VK. Almal het die naweek wat pas verby is bymekaar gekom by Kelling Heath, in Norfolk, om die naweek saam te kamp, sterre te kyk en lekker te gesels.  Ons het hopeloos te laat vertrek, met die dat ek so siek was, en het in die stik donker nag daar aangekom. Aangesien Kelling Heath spesifiek gekies word omdat dit so besonder donker daar is, daar geen ligte op die kamp is nie en slegs rooi lig deur kampers toegelaat word, was dit sommer baie donker toe ons moes tent opslaan. Na die tyd het van die mense kom gesels en geskerts oor ons twee wat so in die donker 'n tent kon opslaan. Ek weet nie waaroor hulle meer verbaas was nie, die opslaan of die hoeveelheid goed wat uit ons klein karretjie gekom het.

Met die rondkyk die volgende oggend, was ek nie seker hoe ons dit gedoen het nie, maar die aangesig van die hemelruim die vorige aand, het dit alles die moeite werd gemaak. As iemand wat al baie in die Karoo en aan die Weskus vakansie gehou het, moes ek al sweerlik die sterre so gesien het, maar dit het omtrent gevoel soos die eerste keer wat die melkweg soos 'n wit waas bo my gestrek het en elke ster so onsettend helder geblink het. 

Die kampers het van heinde en verre kom, almal met teleskope van groot tot klein. Sommige het daar opgedaag met rekenaars en groot kameras en dit was omtrent 'n belewenis om al die tegnologie so te sien rond staan op 'n kampplek in die middel van nêrens. Almal was vriendelike en behulpvaardig en het lekker saam gesels. Ons het sommer klaar plek bespreek vir volgende jaar en sal almal dan weer volgende jaar sien - ons hoop maar vir 'clear skies'. 

Kelling Heath was absoluut lieflik met oor die 270 hektaar woude en oop heidelande. Sommer met ons aankoms moes ons eers stop vir bokkies om oor die pad te stap en elke nag kon jy hoor hoeveel uile in die bome woon. Geleë naby die Norfolk kus, kon ons lekker die strand dorpies besoek en vir die mense waai wat op die bekende stoomtreine daar ry. 

Terug by die huis is ons steeds besig met uitpak en regpak na ons trek. Harde werk, maar op die ou einde tog die moeite werd. Ons nuwe plekke is baie stil, ons tuin is vol voeltjies en selfs 'n padda het al by my waterbak 'n draai kom maak. Ons vertel weer meer 'n volgende keer.  

Dis Heerlike...Herfs

Vandag sou ek terug in Suid-Afrika mense groet met 'n 'Gelukkige Lentedag', maar hier in Engeland is dit natuurlik vandag die begin van Herfs. Soos elke seisoen aanbreek, dink ek by myself dat ek eintlik die meeste van 'hierdie' seisoen hou. 

Met die begin van Winter sien ek so baie uit na die moontlikheid van sneeu en al die lekker rondlê. Wanneer Lente kom is ek weer moeg vir die lang winter en sien ek so baie uit na al die pragtige blomme wat oral opspring en die warmer weer. In Somer is my tuin vol groente en vat ek enige kans om in die see te gaan swem en in die son rond te stap. 

Ek kan nie onthou dat ek ooit veel gehou het van Herfs in Suid-Afrika nie, maar hier in Engeland is dit vir my spesiaal. Baie maal is die einde van die Somer maar nat en glad nie so lekker nie (soos hierdie jaar ook die geval was), maar dan word jy verras met 'n warm begin aan die herfs en is September een van die mooiste maande met sulke oop blou, windstil dae. Alhoewel dit al hoe kouer raak, raak die lug net al hoe blouer. In die lande staan alles ryp en gereed om in te bring vir die winter. Langs die paaie wat ek stap staan die appel- en peerbome vol ryp vrugte en die bosse vol bessies. My grasperk is op sy mooiste groen en my tamaties is bloedrooi. Mens voel hoe jy vanself rustiger raak en stilstaan om die wereld te bekyk.

Hierdie laaste twee paragrawe van Edgar Albert Guest se 'It's September', som so mooi op hoe ek voel:

It's September, and a calmness and a sweetness seem to fall 

Over everything that's living, just as though it hears the call 

Of Old Winter, trudging slowly, with his pack of ice and snow, 

In the distance over yonder, and it somehow seems as though 

Every tiny little blossom wants to look its very best 

When the frost shall bite its petals and it droops away to rest. 

It's September! It's the fullness and the ripeness of the year; 

All the work of earth is finished, or the final tasks are near, 

But there is no doleful wailing; every living thing that grows, 

For the end that is approaching wears the finest garb it knows. 

And I pray that I may proudly hold my head up high and smile 

When I come to my September in the golden afterwhile