Thursday, 19 September 2013

Stille Waters


Sondag het dit sweerlik vir die eerste keer in twee weke ophou reën. Ek en Juan het ook nie op ons laat wag nie en het besluit om 'n draai te gaan gooi by die Silent Pool in Surrey. Ons het onlangs toevallig verby dit gery oppad terug van 'n en wou graag gaan kyk hoe dit daar lyk. 


Vroeg oggend het die son nog blekerig geskyn, maar teen die tyd wat ons by die poel aangekom het, het dinge al 'n bietjie donkerder begin lyk. Ek dink dit was die perfekte weer om die vreemde stil poel te gaan besoek. Sommige beskou die helder stil water as 'n heilige plek en in volksverhale word daar vertel hoe menigte mense al daar onder vreemde omstandighede omgekom het. Die bekendste verhaal is die van Koning John wat 'n houtkapper se dogter daar tee gekom het, alleen op sy perd. Hy het haar tot so 'n mate intimideer, dat sy in die water beland het en verdrink het omdat sy nie kon swem nie. Hy het nie 'n vinger verroer om haar te help nie. Haar broer het wel haar uitroepe van nood gehoor, maar het self verdrink in sy poging om haar te red. Volgens legende kan jy haar steeds, teen middernag, in die spieelgladde waters sien. 


Die ander legende, gekoppel aan Silent Pool, is die van Agatha Christie, die bekende Britse skrywer van Hercule Poirot en Miss Marple. Op die aand van 3 Desember, 1926, het sy haar dogter Rosalind op die voorkop gesoen, die huis verlaat en na Silent Pool gery.  Daar het sy haar Morris, met brandende hoofligte, laat staan, en in die nag in verdwyn. Mense het geglo sy het daar verdrink. Duisende van haar aanhangers het 'n soektog begin en die koerante het selfs 'n beloning aangebied. Selfs Arthur Conan Doyle het bygedra deur met haar te probeer kontak maak met die hulp van 'n medium. Elf dae later het sy skielik, 230 myl weg, haar opwagting gemaak en het nooit verduidelik wat gebeur het nie. Sy was in 'n B&B gevind waar sy voorgegee het om 'n Suid-Afrikaanse tannie te wees - hoe vreemd en interesant.


En as mens so na die waters kyk, kan jy sien hoekom sulke vreemde stories hier kan ontstaan. Ek en Juan het meer as 'n uur hier spandeer en meer fotos geneem as wat ooit nodig kan wees, maar mens kry net nie heeltemal die gevoel van die plek vasgevang nie. Die aand was my drome vol stil helder water met groen dieptes.    



Saturday, 14 September 2013

Tradisionele Britse Skons

Wat is nou lekkerder as 'n vars, warm skon met tuisgemaakte aarbei konfyt en room? Veral as die weer skielik so koud lyk en die Winter vinnig weer nader staan. 

Hier in Engeland word skons tradisioneel bedien met aarbei konfyt en 'clotted cream'. Ek weet nie wat clotted cream in Afrikaans genoem word nie, maar dit is heerlik. Dit is baie dik, maar is nie bloot styf geklitste room nie, maar eerder 'n stywe dik room wat nie klop nodig het nie. Dit kom oorspronklik vanaf Cornwall of Devon en geen Brit sal 'n skon eet sonder dit nie. 

Op ons onlangse kamp, het ons menigte bordjies langs die pad gesien Cream Tea adverteer - Cream Tea bestaan uit 'n skon met konfyt en clotted cream bedien met tee. Ek kon sien hoe Juan se oë al hoe groter en groter raak en moes maar vinnnig 'n plan maak om skons te maak toe ek by die huis kom. 

Daar is so baie skon resepte beskikbaar, maar hierdie een is op die oomblik my heel gunsteling. Ek vind sommige skons smaak soms baie na bakpoeier of laat jou tande wollerig voel, maar hierdie resep is net reg.

Tradisionele Skon Resep
6 - 8 Skons - 20 minute
  • 350g Bruismeel
  • 1/4 Teelepel Sout
  • 1 Teelepel Bakpoeier
  • 85g Botter in blokkies gesny
  • 3 Eetlepels Strooisuiker
  • 175ml Melk
  • 1 Teelepel Vanieljegeursel
  • 'n Skeet Suurlemoensap
  • 'n Bietjie geklitste eier

Voorverhit jou oond tot 220 grade (200 vir waaier oonde). Voer 'n bakplaat met papier uit of strooi dit liggies met meel. Dit kan ook help om jou bakplaat effens op te warm voor jy die skons daarop plaas om te bak.

Sif meel, sout en bakpoeier saam in 'n groot bak. Voeg die botter by en vryf in met jou fingers totdat die meel krummelrig lyk. Roer nou die suiker by. 

Gooi die melk in 'n bekertjie en verhit dit effens in die mikrogolfoond vir so 30 sekondes - dit moet net lou wees, nie warm nie. Voeg nou die vanieljegeursel en suurlemoensap by. Laat dit eenkant rus. Die suurlemoensap karring die melk so effens en maak dat die bakpoeier beter werk en jou skons lekker rys. 

Meng nou jou nat mengsel by jou droë mengsel met 'n mes. Moet dit nie oorwerk nie - dit moet net effens gemeng wees en kan dan op 'n melerige oppervlakte verder bewerk word deur dit twee of drie keer om te vou totdat dit effens gladder lyk. Die deeg moet 3 tot 4 cm diep wees. Sny nou die skons met 'n koekiedrukker uit of 'n glas uit. 

Plaas die skons op 'n bakplaat en borsel met geklitste eier. Bak vir 10 minute tot goudbruin. Bedien met room en konfyt van jou keuse.

Ek maak sommer my eie vinnige 'konfyt' deur 'n paar aarbeie in 'n pot met 'n bietjie water en suiker te kook terwyl ek skons maak. Wanneer ek die skons in die oond sit, haal ek die konfyt van die hitte of om dit kans te gee om af te koel en by die tyd wat die skons klaar is, is die 'konfyt' sommer ook reg. Deur die konfyt self te maak, kry jy 'n baie beter aarbei smaak en hoef dit ook nie so soet of kunsmatig soos winkel konfyt te proe nie.  

Wat kan nou lekkerder wees as dit? As jy merkwaardiglik nog van hierdie konfyt oor het na al die skons op is, is dit net so lekker bo-oor joghurt en hou 'n hele paar dae in die yskas. Smul!

Saturday, 7 September 2013

Kamptasties!

Die skole het onlangs weer begin en ons het die geleentheid benut om die laaste van die Somer te geniet met 'n kort vakansie aan die Dorset Kus. Hierdie gedeelte van Engeland staan bekend as die Jurassic Coast en ons sal beslis weer 'n paar keer moet gaan om dit ten volle te geniet. Die Jurassic Coast is gewild met fossiel jagters en stappers - die "coastal walks" sal jou dae lank besig hou. Ons het ons pap gestap en met 'n hele sak vol klippe huistoe gekom.

Ons het van Sondag tot Donderdagaand by Rosewall Campsite gekamp en sal beslis weer daar gaan bly. Met almal wat huistoe mik na die skool vakansie het ons omtrent die plek vir onsself gehad en die weer was absoluut wonderlik. Ons was van plan om eers Vrydag terug te kom, maar daar was reën voorspel, en tent afslaan in die reën is nie pret nie. Met die oppak sê 'n mede-kamper ewe vir my sy het met verbasing toegekyk hoe ons al daai goed in ons klein karretjie pas - sy het nie gedink alles gaan inpas nie.


Rosewall is in die klein dorpie van Osmington Mills geleë, sowat 5 myl van Weymouth af, met uitsigte oor die kus en platteland. Die kus staproete sluit aan die onderpunt van die kamp aan, van waar jy Wes in die rigting van Weymouth al langs die kus kan stap, of Oos, in die rigting van 'n oulike strand by Ringstead. 


Daar is ook 'n baie oulike Pub, The Smugglers Inn, waar mens kan gaan uitspan. Die kos daar is uitstekend! Ons sorg altyd vir ons eie kos op 'n kamp - eet is helfte van die pret - maar op ons laaste aand, na ons opgeslaan het, het ons onsself met 'n burger en die lekkerste Banoffee Crème Brulee daar bederf.

Die kamp is ook 'n lekker plek om die kus vanaf te verken  Ons sou ook heel maklik elke dag op die oulike klippies strand naby die kamp kon sit en fossiele tussen die klippies uitgrawe. Gelukkig het ons Donderdag die moeite gedoen om Knoll Beach toe te ry. Dit is deel van die Studland Nature Reserve en mens kan vandaar die indrukwekkende Old Harry Rocks sien. Knoll Beach beslaan oor die 4 myl van pragtige sand strande met rustige warm water, perfek vir afkoel op 'n warm dag.


Ons was ook vreeslik bederf met al die oulike diertjies wat ons raak geloop het. Elke oggend het ons met die voëls opgestaan en gesit en kyk hoe die swaeltjies hulle kindertjies voer aan goggas. In die skemer, na ete, het ons gesit en kyk hoe die vlermuise jag en saans, terwyl ons sit en sterre kyk het, kon ons ook soms badgers (soortgelyk aan 'n ratel) sien. Daar was ook hasies en geen einde aan kraaie. Ons het ook 'n hele paar mooi skoenlappers, ruspes en ander insekte gesien.


Uit en uit 'n heerlike breuk van ons dolle lewens. Die vars lug, oefening en groot oop spasies doen mens se siel so goed. Nou lê die Winter weer vir ons voor, maar ten minste voel ons ons het hierdie Somer ten volle geniet.