Met bekommernisse oor terroriste aanvalle, aarbeid betogings en geweld tussen Euro 2016 sokker skollies was ek maar 'n bietjie benoud oor ons wegbreek na Parys die Somer. En alhoewel ons 'n paar dronk en luidrugtige sokker aanhangers teegekom het en daar heelwat swaar gewapende teenwoordigheid op die strate was, het alles baie glad verloop.
Die weer was ongelooflik warm teenoor die koue storms hier in Engeland. Hier het ons verspoel en daar het ons verbrand, maar ek eet enige dag eerder roomys in die son langs 'n kabbelende Franse fontein as wat ek hier in die huis sit met 'n vertroostende warm sjokolade terwyl die weer buite woed.
Ons verblyf was in 'n baie interesante, bedrywige woonbuurt, relatief goedkoop en gerieflik en aangesien ons iemand se woonstel gehuur het, terwyl hulle weg was, het ek gevoel ons kry nogal 'n 'egte' ervaring van hoe dit is om daar te woon. Ek dink nie ek het al ooit in my lewe so lekker op 'n uitskopbank geslaap nie. Die groot vensters, rooi kleiteël vloere en houtbalke was 'n heerlike verrassing. Die vier stelle trappe was dalk 'n bietjie straf, maar ek sal enige tyd weer daar gaan bly. Ons het dit deur Airbnb bespreek en al die reelings het baie glad verloop.
Op ons eerste dag daar was dit baie warm, en ons was bitter moeg. Ons het skaars kans gesien om veel te doen. 'n Toeriste vaart in die Seine het soos die beste opsie gelyk en dit was heerlik om terug te sit en te kyk hoe die besienswaardighede van Parys verby gly soos ons rustig in die rivier afvaar.
Die volgende dag het ons die lang tou aangedurf om die Katakombes te gaan besigtig. Teen 14 grade was dit heerlik koel daar diep onder die grond en dit was baie interessant om al die gebeendere so opgestapel te sien. Wees gewaarsku, mens staan maklik tussen 2 en 4 ure buite in die son en wag om in te gaan. Ons was gelukkig en het baie vriendelike mense in die tou ontmoet met wie ons al te lekker gesels het. 130 trappies vat jou 20 meter onder die strate van Parys waar die katakombes geskep is in die voormalige steengroewe vanwaar die klip opgediep is waaruit die hoofstad gebou is. Hier lê die gebeendere van oor die 6 miljoen Parysenaars. Meeste is soontoe geskuif in die 18e en 19e eeu soos begraafplase toegemaak het en ander is direk daar begrawe. Die gedeelte wat oop is tot die publiek strek oor die 2km en neem 45min om te stap. Dit word nie aanbeveel aan die met 'n sensitiewe geaardheid nie, die boodskap oor die ingang lees: "Arrête, c'est ici l'empire de la mort" - Stop! Hierdie is die ryk van die Dood.
Na die stil, koel donkerte van die katakombes was die sonnige, groen Luxemburg Tuine 'n heerlike plek om te ontspan vir middagete. Met die pragtige paleis, fonteine en gemaklike stoele wat oral rondstaan, kan mens verstaan dat die plek so bedrywig en gewild is. Oral sit mense rond en die kinders speel met bootjies in die water. Met oor die 23 hektaar is daar baie om te verken, maar ons was heel tevrede om maar net voor die paleis te ontspan en die atmosfeer in te drink.
Saterdag het ons kans gesien om die Louvre aan te pak. Ons was seker gelukkig, want ons het nie eens tou gestaan om in te kom nie. Binne was dinge baie bedrywig, maar omdat dit so 'n tamaaie groot plek was, het mens selde beknop gevoel. Daar is ongelooflik baie om te sien en ek dink nie mens kan alles werklik inneem in een dag nie. Daar is natuurlik 'n paar belangrike dinge wat jy nie kan misloop nie, soos Da Vinci se Mona Lisa, die Gevleuelde Oorwinning van Samothrace, Michelangelo se Sterwende Slaaf, die Venus de Milo, die skildery van Gabrielle d'Estrees en haar suster, die Hertogin van Villars en Vermeer se Kantwerkster.
Natuurlik is die gebou self en die gronde net so indrukwekkend en ons het na die tyd rustig roomys geëet rondom 'n fontein met 'n uitsig af in die Champs-Elysees, verby die Obelisk van Luxor al die pad tot by die Arc de Triomphe.
Sondag het ons dit rustig gevat met 'n uitstappie na die interessante Menagerie le Zoo du Jardin des Plantes met 'n lieflike botaniese tuin en 'n pragtige klein dieretuin wat daarop gemik is om beskermde spesies te bewaar. Die dieretuin is die tweede oudste in die wereld en bevat heelwat seldsame spesies en hulle werk hard daaraan om spesies wat in gevaar is te bewaar. Daar is selfs 'n creche waar jy die deur groot vensters kan sien hoe babatjies met die hand grootgemaak word. Die tuine is lieflik, gevul met blomme en kruie en ons het selfs 'n paar groot paddas in die dammetjies teëgekom.
Van hier kan jy deur die tuine aanstap en dan al langs die Seine af tot by die Notre Dame. Hier het ons ons uistappie afgesluit met 'n baie duur, baie klein, maar baie lekker ete'tjie reg langs die ongelooflike indrukwekkende katedraal.
Terug by die huis is ons begroet met 'n triestige motreën wat eintlik 'n bietjie van 'n lafenis was teenoor die bedompige hitte in Parys. Hulle sê mos, jy moet eers weggaan om te waardeer wat jy het.
