Met die ongewone warm Winter het ek amper gedink ons gaan die koue vryspring, maar Januarie het 'n hele paar koue dae gebring en dan lê Februarie nog voor. Elke seisoen het sy eie skoonheid en hierdie vars, koue Wintersdae is doodgewoon pragtig.
As ek in die oggend wakker word en die wêreld lê so wit van die ryp, terwyl die son so stadig klim, trek ek my lekker warm aan en vat dan my kamera op 'n uitstappie. Terwyl mense gereed maak om te gaan werk en die pensionarisse hulle honde neem vir 'n oggend tinkel, stap ek stadig stadig en bestudeer die pragtige ys formasies al langs die pad.
Mense wonder seker waarmee ek besig is, want ek kry 'n hele paar vreemde kyke, maar gelukkig steur ek my nou nie juis daaraan nie. Vir my is dit eerder vreemd dat hulle so vinnig verby soveel mooi kan stap sonder om dit eers op te let.
In 'n nabygeleë veld staan die koeie en bolle wit stoom blaas terwyl hulle toekyk hoe ek die ys breek in hul waterkrib. Af in die voetpad is die modder en waterplasse kliphard geys. Die gras kraak behoorlik soos mens oor dit loop. Die lug is ongelooflik vars en skoon.
Oral waar die son loer is daar klein reënboe en waar die son vat kry, smelt die ys dadelik. Tussen die blare en die lang gras is die formasies die heel mooiste.
Ek kan seker ongelukkig wees dat die ryp die plante in my tuin verniel, maar dit is so mooi dat ek dit nie kan kwalik neem nie. Nou moet dit net 'n slag ordentlik sneeu en dan sal ek voel asof ons ordentlik Winter gehad het.
